कळी

उडायचे आहे ,

खिदळायचे आहे ,

पक्षी बनून हिंडताना ,

कुमुदिनीच व्हायचे आहे,

कळी आहे मी,

माझ्या मनाची,

आहे भागीदारीण ,

त्या निस्वार्थ सुखाची ,

का मज भुंगा छेडून गेला? ,

रासक्रीडा जो करून गेला ,

रोमारोमानेच माझी वाट लाविली ,

प्रणयाची नकळत मी खीर चाखली ,

ज्वानी माझी जणू बहरलेली ,

कोवळी होती न उमललेली ,

मनात माझ्या काय भाव हा,

प्रेमासाठी मी आसुसलेली ,

काय हे साचलेलं,

न मला हि उमगलेलं,

हा भाव कोणता दुसरा ,

पहिल्याला ज्याने अनोळखीलेलं,

का प्रीतीची ही झर आहे?,

की माझा स्वभाव जणू,

गंध घेतला तो आनंदी ,

त्यातच मी फुलते जणू ,

कळीतच फुलावे हजारवेळा,

फुल होण्यापूर्वी जणू ,

उघडू कसे दार प्रेमाचे ,

राहु दे बंद असे गुपित जणू ,

कसे फुलावे हजारवेळा ,

न बनता फुल जणू ,

आयुष्याला दे आशेची किनार ,

नको निराशेचे दार तू खणू,

पाकळ्यात तुझ्या नाचेल ,

कळीहि तुझ्या मनाची ,

एक पर्व जगून सुद्धा ,

वाट बघेल ती फुलण्याची,

आयुष्य तुझेही परत परत फुलेल ,

भीती नसेल त्याला कोमेजण्याची ,

एक कळी आहे हि माझ्या मनाची ,

गवसेल तुलाही कळी तुझ्या सुखाची ,

"कळी आहे मी माझ्या मनाची ,आहे ती निस्वार्थ सुखाची"