या चिखलाच्या पेरणीत,कसो मिया लडबडीत,
जसा माझा जीवन सुध्धा,या तरयाच्या येका ओळीत,
कितके हे प्रयत्न,जसा जळता माझा काळीज,
जन्मभर कष्ट करून सुध्धा,मिया दुख्खांच्या ओंजळीत,
भित्रो नाय आसय मिया ,मरणाची भीती नाय माका,
झिला चेडवाचो भयं दिसता,बायलेचा काळीज माझ्यात धडाकता,
माझ्या काळजाक मिया कधीच चीरडलय,
जसो काळजाचो माझ्या चवाटो केलय,
पण माझ्या पोरांचा काय? इचार करताना,
रोज रोज मिया वायचसो मेलय,
पावसात तरयो लायताना ,दुख्खाचो बान फोडतय मिया,
माझ्याच प्रत्येक थेम्बांका ,चिखलात हरावताना बघतय मिया,
दोन रुपयाची नोट आजुनसुध्धा माझ्याकडे गावात,
गावलेली आटणी पोराची जाता त्याच्या बुडकुल्यात रवाक ,
आजयेच्या घोटयेत दोन फुटके सुपारे गावतीत,
बायलेच्या पदरात गरीबाची लंका गावात,
अर्दो कप कोरी चाय,धड ती भाकरी सुध्धा भिजना नाय,
खोटा सुख बघून बायले पोराचा ,काळीज फाटल्याशिवाय रवना नाय ,
चेडू माझा कोंकणातला .आवशीचा काळीज कोंकण ,
हाडा झीजयलेन म्हातारेन हिसर,माझ्या तर तनामनात ता पण,
शरीर आसा निरोगी माजा,रोज काम करून करून,
आयुष्याच्या पदाराक गाठी किती, ठिगळाका गुटाळून गुटाळून ,
माका फक्त वाव होयो,सहानभूती नको कोणाची,
पिसात माझ्या बळ आसा,कमी आसा फक्त मोकळ्या आकाशाची
No comments:
Post a Comment