हाक...

काहीतरी आज फार आठवले ,

पापण्याआड डोळ्यांनी मन लपवले ,

कळले नाही ते कसे ओघळले ,

होते माझे डोळे खरंच झाकलेले ,

थेंबांची आज रांग लागली ,

बंधारे नेत्रांचे रेटून वाहिली ,

मनाला बुडवूनी त्यात   ,

स्मृती मध्येच साठूनी गेली   ,

आठवण सुद्धा आज मला  ,

जुनी गोष्ट सांगू लागली ,

ती ही आज इथे रडली ,

मला सुद्धा रडवूनी गेली ,

म्हणे मला मी आठवण रे ,

माझ्यावर तू प्रेम करू नको ,

उगाच जळून जाशील रे,

दहनाचा हट्ट धरू नको,

हस तू फुलासारखा,

त्या शेंबड्या मुलासारखा ,

फुटक्या नशिबात जगलेल्या,

कावळ्याच्या पिलासारखा ,

डोळ्यातलं पाणी तुझ्या,

मनाला टोचत असेल ना ,

उगाच भावनांना तुझ्या ,

काट्यासारखं बोचत असेल ना ,

नको रडूस तू कधी ,

मी परत येणार नाही,

गालावरच्या फुलांना तुझ्या ,

वाईट काही बोलणार नाही ,

अरे तुझे आयुष्य आहे ,

बेभान उडणाऱ्या पक्षाचं,

पंखामध्ये कधीच आता,

घर नसेल तुटक्या मनाचं ,

आज तू उडून जा,

तुला पाहीजे तिथे ,

आठवणी सोडून जा ,

माझ्या घराच्या इथे ,

मी त्यांची काळजी घेईन,

तुला त्या नाही दुखावणार ,

तू हसशील परत तेव्हा ,

नेहमीसारखं नाही रडवणार,

नवे आभाळ घे अंगावर ,

धरिणीवर तू झोपी जा ,

एक स्वप्न तुटेल तेव्हा  ,

दुसरे तू स्वप्न  पहा............