एक सकाळ गावाकडची

मन परत वळले, शेंबड्या वाटांवरती,

गाठ सुटली प्रेमाची, गावाकडच्या सुखाची,

न रमे मन या शहरी, न जगण्याची ती खूरखुरी,

ती नाती खोटी शहराची, मी भगली गावठी बरा,

आवड मनाची वेगळी, करडावरच्या दवाची,

रात्र स्वताहून हरवे, धुक्यामध्ये सावरताना,

घाई असते मनात माझ्या, किरणांना झेलायची,

उरामध्ये जी फुलायची, आयुष्याची सकाळ जणू,

रवी येता बाहेर थोडा, पावलांचा वाढे वेग,

मनात अस्पष्ट चित्रे, किनाऱ्यावरच्या झुल्यांची,

पानिणीतून चाले चिखल, शेणासकट गुरांचे ठसे,

मनामध्ये स्वताहून हसे, आठवणींचे कदाचित,

वाढता अंतर पावलांचे, घर नेहमी तुटायचे,

वस्ती हवेत बांधलेली, जाळी त्या कोळीयांची,

चालता चालता किनारा दिसे, मन माझे होई वेडे पिसे,

बघूनी आंघोळ ती शांत, पाण्यावरती धुक्याची,

सापासारखी वळणे, गावाकडच्या वाटांची,

त्या वळणातच हसे, तो सुंदर चेहरा,

नजरेस भिडे नजर, मनी सकाळ सकाळ,

चोरलेल्या नजरांना, मी दाखवत नसे,

दगडावरती किनाऱ्याच्या, वेगळी पालवी पालवी,

सावली माझ्या मनाची, तिच्या डोळ्यांतही दिसे,

नसे ती जवळ कधीही, तरी जवळ जवळ,

नसे जवळ म्हणे मी तेव्हा, ती रागावून बसे,

किनाऱ्यावर फिरताना, उरा-श्वासात निसर्ग,

काळीज फुटून वाहे, मनी सुखाचा झरा,

खळखळ त्या नदीची, गुदगुली मनी मनाची,

मी ही भारावूनी जाई, निसर्गाला तिच्यापरी,

पावसाची मजा काय, माझ्या गावी घर नभांच,

माडाच्या झाडावर हसे, ती पर्जन्य देवता,

मी घेउन फिरतो, झुलं माझ्याचं मनाचं,

नातं थेंबांच थेंबाशी, अन् घरं पावसाचं.          

                                           राजाराम राउळ